De Bevrijdingsdag die we vandaag vieren, geldt helaas niet voor de 50 Nederlandse kinderen die gevangen zitten in Syrië. Hun bevrijding is nog lang niet in zicht, en dat is onze schuld. Nederland heeft in tegenstelling tot andere Europese landen nog geen begin gemaakt met terughalen van zijn vrouwen en kinderen, en wij staan op de wereldranglijst zelfs op de laagste plaats bij het terughalen.
Gisteren stonden we stil bij alle dappere Nederlanders die in de oorlog hun leven gegeven hebben zodat wij nu in vrijheid mogen leven. Als wij ook maar een greintje van hun moed zouden hebben, haalden we morgen de kinderen terug uit Syrië. Maar we durven het niet. Onze regering vindt dat terughalen te gevaarlijk is voor hulpverleners, en de meeste Nederlanders denken ook dat een handjevol kleuters en hun moeders een bedreiging vormen voor onze veiligheid.
In de oorlog vormden verzetsmensen helaas een minderheid; de meerderheid van ons volk keek de andere kant uit of hielp de bezetter nog een handje. Nederland had het hoogste percentage gedeporteerde joden van alle landen in Europa. We waren toen al geen erg dapper volk, en dat is sindsdien blijkbaar weinig veranderd.